Lyon'da Düğün

Yine bir Cumartesi sabahı başlanıp bitirilen bir kitap. Dün akşam saydım, Stefan Zweig'tan tam 4 tane kitap okumuşum, bu da beşincisi. Stefan Zweig'ın dilini çok sevdiğimi zaten Amok Koşucusunu anlatırken de söylemiştim. Tekrar tekrar aynı şeyleri yazmak istemiyorum.

Bu kitap, üç küçük hikayenin birleşiminden oluşuyor. "Lyon'da Düğün", "İki Yalnız İnsan" ve "Wondrak". İlk hikayeyi okurken ağladım. Gerçekten kısa ve hüzünlü bir hikayeydi, güzeldi. İkinci hikaye de çok kısaydı ve olmasa da olur gibiydi. Son hikaye en uzun olandı ve gayet güzeldi. Bu üç hikayenin ortak özelliği, toplumdan dışlanan kişileri içermesi olabilir. Gerek dış görünüşünden olsun, gerekse fikirlerinden dolayı önemsiz görülen ve dalga geçilen, gözardı edilen insanlardan bahsediyorlar. Okuduğum 5 kitap arasından Stefan Zweig'ın en sevdiğim kitabı ünvanı "Amok Koşucusu" nda. Bu da kötü bir kitap değil tabii ki ama o bana daha çok hitap etmişti, bilemiyorum. Kitaptaki sadece bir cümleyi defterime not ettim. Onu sizinle paylaşıcam ve yazımızı bitirmiş olacağız. Unutmayın, kitaplar hep haklıdır...

"Hayır, o mutluydu, sonsuzca mutluydu, çünkü sevdiğiyle aynı saat öleceğini biliyordu ve biri diğeri için yas tutmak zorunda kalmayacaktı." (Lyon'da Düğün)